” หลงทางที่บางพลัด “
ละครเวทีศิลปการแสดงนิพนธ์ ปี พ.ศ.2555
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
เรื่องราว..
ความน่ารักของครอบครัวสุดเพี้ยนที่ต้องมาอยู่ร่วมกันโดยบังเอิญ โดยเริ่มต้นที่การผจญภัยของเด็กน้อยสองคนที่ต้องมาเจอกับเหล่าญาติๆทางฝั่งพ่อที่แสนจะเพี้ยนด้วยความจำเป็น แต่ในความเพี้ยนนั้นก็ได้เห็นถึงการแสดงออกของความรักที่แตกต่างกันออกไปจนทำให้เป็นความเพี้ยนที่แสนอบอุ่นตามแบบฉบับของ ” หลงทางที่บางพลัด ” นั่นเอง..
ละครเรื่อง หลงทางที่บางพลัด
“เรามักได้ยินเสมอว่า สถาบันครอบครัวมีความสำคัญอย่างสูงและมีอิทธิพลต่อคุณภาพตลอดจนบุคลิกภาพของมนุษย์ แต่ในความเป็นจริงบางครั้งมนุษย์เลือกสถาบันครอบครัวไม่ได้ หากเป็นเช่นนั้นมนุษย์จะทำอย่างไรที่จะประคองตนไม่ให้ “หลงทาง” เนื่องจากขาดสถาบันที่จะคอยยึดเหนี่ยวและช่วยชี้นำ
เจกับอาร์ตี้ไม่อาจหยุดยั้งความตายของมารดาได้ ไม่อาจเลือกสภาพสถาบันใหม่ที่มาทดแทนได้ ชีวิตและปฏิสัมพันธ์ในครอบครัวของคุณย่าทองก้อนอาจทำให้เด็กทั้งสองหลงทาง สิ่งที่ควรตระหนักจากละครเรื่องนี้ คือ ผู้ใหญ่ไม่ใช่ผู้ที่คิดถูก พูดถูก ทำถูกเสมอไป เมื่อใดที่เด็ก “รู้จักคิด” และกล้าพูดอย่างที่ใจคิด ผู้ใหญ่ควรรับฟัง
นีล ไซมอนไม่ได้บอกเราตรง ๆ ว่าครอบครัวที่อบอุ่นเท่านั้นที่จะทำให้สมาชิกเติบโตเป็นคนดีได้ เขาเสนอสภาพครอบครัวของคุณย่าทองก้อน ผู้ยึดมั่นปรัชญาชีวิตที่ว่า ผู้ที่แกร่งดังเหล็กกล้าเท่านั้นที่จะอยู่รอดได้ ความแกร่งและเย็นชาของคุณย่าทำให้ลูก ๆ ทุกคนล้วนมีความไม่สมประกอบในบุคลิกภาพ
ไซมอนสร้างตัวละครแต่ละตัวได้อย่างน่าขบขันแต่เปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ บนรากฐานของความจริงที่หัวเราะไม่ออก ละครเรื่องนี้จึงเป็นสุขนาฏกรรมที่จริงใจที่สุดเรื่องหนึ่งของไซมอน เราหัวเราะและเศร้าไปพร้อม ๆ กัน เมื่อชมภาพชีวิตในครอบครัวที่ไม่สมประกอบ เราต้องยอมรับความจริงว่าตัวละครอาจมีความรู้สึกไม่ดีต่อครอบครัว แต่ไม่มีใครเกลียดครอบครัว ไอ้เสือบุญลือได้ก่อคดีที่ไม่มีใครรู้ได้และหนีการตามล่า สิ่งแรกที่ไอ้เสือบุญลือคิดถึงก็คือ “บ้าน” และยอมรับว่าไม่มีที่ไหนอบอุ่นเท่าครอบครัว
เช่นกัน เราอาจไม่มีครอบครัวอบอุ่นสมบูรณ์ตามอุดมคติ ในความไม่สมบูรณ์นั้นอาจแฝงไว้ด้วยเยื่อใยสายสัมพันธ์ที่เราอาจไม่ตระหนักถึง ณ ปัจจุบันกาล แต่ในภายหน้า เมื่อเราหวนกลับมามอง เราอาจพบความทรงจำที่อาจผสมผสานไว้ด้วยความเศร้า เสียใจ ละอาย ความสุขสนุกสนาน และเมื่อนั้นเราอาจรู้สึกถึงความอบอุ่นลึก ๆ แฝงอยู่ด้วย”
ขอบคุณแหล่งที่มา :